พระพุทธจี้กงเมตตา

...ผลกรรมแห่งความชั้วหรือความดี ดุลมาลีหลากสีมีให้เห็น
มวลใบไม้นั่นเล่าร่วงเช้าเย็น ไม่เลือกเว้นใบอ่อนแก่แม้ถึงกาล
กุลบุตรแห่งแดนใต้ผู้ใฝ่ธรรม เฝ้าน้อมนำด้วยดวงจิตคิดสงสาร
ไม่กินเนื้อมีศรัทธาถือศีลทาน ดั่งตำนานการถือเจที่ว่าไว้

...แต่เมื่อครั้งโบราณนั้นยังมี หนึ่งสตรีเลิศราศีแสนสดใส
นางถือศีลกินเจด้วยรวยน้ำใจ เลอวิไลกิริยาสง่างาม
เพียรกล่าวคำสรรเสริญพระพุทธะ พูดธรรมะอภิปรายเมื่อใครถาม
พร่ำสวดมนต์เรียงร้อยทุกถ้อยความ เคร่งขรึมยามบำเพ็ญเช่นแม่พระ

...ในวันหนึ่งเมื่อนางนำสวดมนต์ ปากพร่ำบ่นมือเคาะไม้ให้จังหวะ
กำลังว่า "นะโมพุทธายะ" เด็กน้อยวิ่งสะเปะสะปะระรำคาญ
แล้วสะดุดสันประตูจนได้ผล ผู้คนแห่เข้ามาช่วยด้วยสงสาร
แต่แม่พระกลับกลายร่างเป็นนางมาร ตะโกนด่าประจานถึงพ่อแม่

...โธ่ อ้ายเด็กฉิบหายไปตายโหง คงจะรีบไปลงโลงนั่นเป็นแน่
ว่าแล้วนางถมืงเพ่งเล็งตาแล เป้าหมายแค่เด็กน้อยไร้เดียงสา
หัวเด็กชายวัยแปดปีมีเลือดไหล ด้วยสันไม้เคาะสวดมนต์คนบาปหนา
ปากกินเจแต่จิตใจไร้เมตตา สันดานพาให้อารมณ์โถมทำลาย

...จะสวดมนต์ไปไยไม่มีศีล แม้จะกินเจกันเป็นมั่นหมาย
ปากยังด่าจิตอาฆาตมุ่งมาดร้าย มิรู้คลายทุกข์ยึดไว้ในอัตตา
เรื่องของนางสร้างกรรมไว้ให้คราญคิด ด้วยความผิดนี้ส่งให้ไปเป็นหมา
ทุกคืนคอยเห่าหอนหวนชวนเวทนา เพราะบาปพาให้เป็นไปได้ฉะนี้

...ใจถือศีลปากถือเจอย่าเหหัน เพียรสร้างสรรค์ทุกมื้อวันอันสุขศรี
กินเจแล้วน้อมใจมอบไมตรี เอื้ออารีมีคุณธรรมประจำตน
ปากบำเพ็ญใจบำเพ็ญเป็นมนุษย์ ธรรมชี้ฉุดพ้นโรคโศกสับสน
ชำระใจชำระปากหากเป็นคน สมคุณค่าว่าเลิศล้นคนดีจริง