พระโอวาท ขุนพลพิทักษ์ธรรมสถาน ท่านจางเฟยและท่านเย่เฟย

เรามีคุณสมบัติเพียงพอแล้วหรือยัง
เข้าสู่ชั้นประชุมที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ สะเทือนถึงเบื้องฟ้า สนั่นทั่วเมืองพิภพมิใช่ง่าย
ลองถามตัวเองดูว่า...
วันนี้เป็น "หยก" หรือจะเป็น "หิน" หากอยากจะเป็นหยก ก็ต้องมุ่งมั่นและตั้งใจตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป
ตั้งปณิธานกินเจแล้ว จิตใจสะอาดบริสุทธิ์หรือยัง
กายใจสำรวมหรือไม่ ความคิดเที่ยงตรงหรือยัง
ก้าวหน้าแค่ไหนทั้งกายและใจ
ลองถามตัวเองว่าการกระทำกับจิตใจสอดคล้องกันอย่างไร
สิ่งที่พูดนั้น...ระวัง สิ่งที่คิด...คิดตรงเพียงไรต่อธรรม หากไม่หนักแน่นมั่นคงก็อย่าหวังจะรอดพ้นอุปสรรคเล็ก ๆ น้อย ๆ แค่นี้ได้...
สิ่งศักดิ์สิทธิ์มิใช่ไม่เมตตา...
ขอเพียงเวไนย รักษากฎ รักษาวินัย เคร่งครัดในตัวเอง ความผิดเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็จะไม่บังเกิดขึ้น
หรือเกิดขึ้นก็สามารถแก้ไขได้ทันกาล
ความประพฤติหากยังเลวทรามไม่แก้ไข ต้องแขวนไว้เพียงชื่อผู้บำเพ็ญเท่านั้น จะมองหน้าหรือต้องการใครใจก็จะละอายตลอดกาล
จิตใจถึงแม้นหลอกลวงผู้ิอื่น แต่หลอกลวงฟ้าเบื้องบนไม่ได้
หนำซ้ำตัวเองยังจะต้องหลอกหลอนใจตัวเองไปตลอดกาล...
มาถึงขั้นนี้ ทานเจตลอดชีพ แต่จิตใจทานแล้วหรือยัง
ปากทาน ทานเข้าไป แต่สิ่งที่พูดออกมาเป็นเช่นไร
ตัวเองย่อมรู้อยู่แก่ใจ
บำเพ็ญธรรมจะต้องยุติธรรม ตั้งแต่ชั้นล่างจนถึงชั้นสูง ปากว่าทานเจแต่สิ่งที่พูดออกมานั้นกล่าวร้ายต่อธรรมนี้...
จงสำนึกแก้ไชแต่วันนี้ยังทัน เบื้องบนฟ้าให้อภัยต่อผู้สำนึกผิดแต่ไม่ให้อภัยแก่ผู้ที่ไม่สำนึกผิดเลย...
สำนึกแล้วก็ต้องยอมรับปรับปรุงแก้ไขตนให้ดี
ไม่ใช่วันนี้สำนึก พรุ่งนี้ก็ทำซ้ำ เช่นนั้นคงจะมีแต่ประตูนรกเท่านั้นที่เปิดรอเราอยู๋...
อย่าถือว่านี่เป็นการตำหนิดุด่าของเราทั้งสอง...
มีแต่ความหวังดีต่อเวไนย ทุกคน
สิ่งเหล่านี้ถือเป็นสิ่งตักเตือนจิตใจของเรา
หากไม่มีคำเตือนเราอาจพลาดพลั้งต่อไป ยิ่งทำก็ยิ่งถลำลึกแล้วตอนนั้น จะกลับมากู้มาแก้ไขก็คงสายเกิน...
นำจิตใจแห่งฟ้ามานำจิตปุถุชน
หากคิดว่ากินเจเพื่อสร้างบารมี หรือกินเพื่อหวังผล
คิดผิดเสียแล้ว จงลบความเข้าใจใหม่
หกหมื่นกว่าปีหนี้เวรกรรม ไม่อาจประกันได้ว่าตัวเองจะอยู่รอดถึงวันนี้หรือวันพรุ่งนี้
หากไม่ชนะจิตใจปล่อยปละละเลย ปล่อยโอกาสไม่สำนึกแก้ไขจะกินเจตลอดไปหรือตลอดชีวิตก็ำไร้ประโยชน์
ที่สำคัญ ใจต้องบริสุทธิ์ เข้าใจหรือไม่