พระโอวาทพระอาจารย์จี้กง
ประทานไว้เนื่องในโอกาสประชุมธรรม 2 วัน ณ ไท่ซิว จ.กรุงเทพฯ
วันอาทิตย์ที่ 25 พฤษภาคม พ.ศ.2551
สาธุชนกราบขอประทานพระโอวาทชี้แนะ
ใจเที่ยงตรงนั้นสามารถศึกษาธรรม
เพิ่มพูนปัญญาธรรมทั้งนอกในเป็นหนึ่งเดียวหล่อเลี้ยงจิตญาณ
กายเที่ยงตรงนั้นสามารถบำเพ็ญธรรม
ขจัดทิฐิกล่อมเกลาใจกลมกลืนบริสุทธิ์
วาจาเที่ยงตรงนั้นสามารถอรรถาธรรม
เบิกทางพุทธะให้เวไนยกระจ่างแจ้งเข้าถึงหลักจิต
ดำเนินเที่ยงตรงนั้นสามารถปฏิบัติธรรม
สืบสานอริยกิจด้วยมหาปณิธานที่ยิ่งใหญ่ร่วมกันไม่เสื่อมคลาย
เราคือ
สงฆ์จี้กงวิปลาส รับบัญชาจาก
พระอนุตตรธรรมมารดา ลงสู่พุทธสถาน น้อมกายเคียมคัล
องค์ชคัตตรยาพดง ถามศิษย์รักทุกคน สุขสบายดีไหม
น้อมจิตสงบตั้งใจฟัง
ฮา ฮา
(ช.)กิเลสระคนที่แผ้วพาน เจ้ายากแท้จะฝืนทวนกายใจ พายุหนี้กรรมโถมตามกรายกล้ำจิตใจให้ขุ่น กล่อมเกลาผู้คนกล้าหาญมุ่งมั่นตนเถิด (ญ.)โลกีย์เสมือนเตาหลอมใจ หลอมให้เห็นซึ่งญาณเดิมล้ำค่า หยั่งรู้จิตรักเมตตา ธรรมะศิษย์ก้าวเด็ดเดี่ยว ปาดทิ้งน้ำตา รักษาจิตฟ้าเดิม
*ศิษย์บำเพ็ญทวนกระแส บางครั้งพ่ายแพ้กิเลส มืดมิดทางก้าวไป หยุดใจไม่ฝ่าฟันหรือ
**(คู่ )คำนึงถึงเจ้ายังเดียงสา แต่ศิษย์ข้าพุทธามุ่งมั่น เฝ้ามองจันทร์ เรียกคนดีคืนผิงซัน เมื่อคำนึงถึงเจ้ายังเดียงสา ใจลุ่มหลงโลกตามประสา เจอทุกข์คณา เจ้าเอ๋ยละอัตตาบางเบา (เจ้าเอยมั่นคงในธรรมา)
(ช.)เร่งตื่นรู้แจ้งชีวิตจริง (ญ.)ยิ่งอุทิศให้ด้วยมิท้อใจ (ช.)กาลท้ายกอบกู้(ญ.)สามโลกพุทธะเดิมมุ่งก้าวไป(คู่)ปลุกชนยุคปลายหลอมใจ ศิษย์ข้าแกร่ง
บทเพลงทำนอง : ก้อนเกลือยังหวาน
ศิษย์รักเอ๋ย...ศิษย์รักเอ๋ย...
ใน การประชุมธรรมสองวันนี้ เจ้านั้นได้สดับธรรมมากมายแท้ จงถนอมจิตแห่งศรัทธาจริง มิแอบแฝงเสแสร้งใด เพื่อนำพาหลักธรรมบำเพ็ญจิต สำรวมกายด้วยหลักธรรม เมื่อนำปฏิบัติ สามารถบังเกิดคุณวิเศษได้แท้จริง จงพินิจตรอง จากสองวันนี้ที่เจ้าทั้งหลายได้เข้าสู่ประตูพุทธะ เพราะด้วยบุญสัมพันธ์ที่เคยมี ดังนั้นจงอย่าดูเบาตน สามัญชนเมื่อมีใจจะบำเพ็ญจริง เจริญรอยตามพุทธะโบราณ ก็สามารถที่จะก้าวขึ้นสู่ดินแดนอันวิสุทธิ์ได้ ขอเพียงว่าศิษย์รักมีปณิธานที่จะนำพาฉุดช่วยตน บรรพชนและบุคคลอื่น โดยอาศัยจิตเมตตาแต่เดิมที่มี นำก่อเกิดให้ปรากฏเป็นจริงเท่านั้น จึงหวังว่าสิ่งที่อาจารย์กล่าวมานั้น ศิษย์ทุกคนจะตรึกตรองในหลักธรรมที่ได้สดับ บังเกิดคุณประโยชน์ทั้งหลาย
( เข้าใจไหม )
ศิษย์รักเอ๋ย...ศิษย์รักเอ๋ย...
บาง คนยังมีความคลางแคลงในเส้นทางอนุตตรธรรมนี้ หรือบางคนได้ปลุกประกายแห่งจิตศรัทธา บอกกับตนเองจะนำพาทั้งตนและผู้อื่น บำเพ็ญธรรม ศึกษาธรรม ใช่หรือไม่ ขอให้ศิษย์จงก้าวเดินบนหนทางธรรมะนี้ได้เสมอต้นปลาย และรู้จักรักษาจิตอันแรกเริ่มให้คงสว่างผาสุกเนิ่นนาน พร้อมหมั่นมาศึกษาและฝึกฝน เพราะธรรมะหากมิเคี่ยวกรำ และมิมีการทดสอบแล้ว มรรคผลและบุญกุศลบารมีจะก่อเกิดได้อย่างไร
ดัง นั้น ชาตินี้ที่ศิษย์ทั้งหลายมีชีวิตอยู่ และพบโอกาสอันดีเช่นนี้ จงอย่าละเลยปล่อยทิ้งขว้าง ในชีวิตของคน การมีบุญ มีวาสนาล้วนจากอดีตเคยสั่งสม แต่ปัจจุบัน บุญวาสนาหรือชื่อเสียงเงินตรา หากสัมมาอาชีพที่ไม่สุจริต ทั้งเจตนาและไม่เจตนาก็ดี สุดท้ายบุญวาสนา ชื่อเสียง เงินตรา ก็มลายได้เช่นกัน ดังนั้นจะสั่งสมบุญวาสนา ชื่อเสียง เงินตรา ล้วนต้องมีหลักจิตแห่งการบำเพ็ญธรรม
แม้ในชีวิตสัมมาอาชีพ สุจริต แต่มนุษย์ทุกคนนั้น ล้วนแต่ยอมพ่ายแพ้ต่อความโลภ ความโกรธ ความหลงและความใคร่อยาก ให้ตนเองสมปรารถนา จิตใจเช่นนี้ยากแท้จะพบความผาสุกในชีวิตที่แท้จริง ในชีวิตบางคน แม้จะมี ความเพียบพร้อมสมบูรณ์ในชีวิต แต่ในบางครั้งนั้น จิตใจกลับยังมีทุกข์ทวีคูณมิอาจระบายได้ เพราะเหตุใด เพราะชนชั้น ฐานะกั้นขวาง ระหว่างหนทางการแสวงค้นหาธรรมะ ยังมิสามารถมองเห็นแสงสว่างในชีวิตเลย จนจวบวัยชรา สุดท้ายชีวิตเดียวดาย
ดังนั้นหวังศิษย์รัก วันนี้ตรึกย้อนถึงทุกสิ่งอย่างที่ผ่านมาและกำลังจะผ่านพ้นไปนั้น เกิดแล้วดับ...เกิดแล้วดับ ในห้วงจิตใจและความนึกคิดของศิษย์ทุกคน เกิดแล้วดับ...เกิดแล้วดับ สุดท้ายชีวิตที่ทั้งสั่งสมทรัพย์ ชื่อเสียงเงินตราก็สองมือว่างเปล่า จะแสวงหาธรรมะนั้น ขอให้ศิษย์ย้อนมองส่องตน ถามตนเอง เราพร้อมที่จะบำเพ็ญจริงหรือยัง มีสิ่งใดที่พันธนาการในจิตใจของตนเอง
ธรรมะในยุคขาว ปรกโปรดสู่ครัวเรือน เมื่อศิษย์รู้ ขอเพียงเจ้านำพาธรรมะปรกโปรดคนในครอบครัว ก็สามารถสร้างครอบครัวแห่งธรรมะได้เช่นกัน อย่าดูเบาและคิดว่าเป็นเรื่องยากลำบากใจ จงรู้ว่าหากจิตใจของเจ้านั้นศรัทธาจริง และเปลี่ยนแปลงตนเองได้จริง จากการที่ผ่านบำเพ็ญมา ฝึกฝนมา ย่อมสะเทือนถึงฟ้าเบื้องบนและผู้คนรอบกายได้ ตั้งใจให้ดี
( เข้าใจไหม )
ก่อนจะอำลา อาจารย์นั้นห่วงใยและเคียงข้างลูกศิษย์ทุกคน แม้หนทางบุกเบิกจะลุ่มดอน ปณิธานนี้จะยังแกร่งกล้า พร้อมสืบสานอริยกิจตามบัญชาฟ้าเบื้องบนให้บรรลุผล ศิษย์รักทุกคนก็เช่นเดียวกันอย่าได้กลัว หยดหยาดน้ำตาที่หลั่งรินลงอาบแก้ม อาจารย์จะเอามือปาดให้ ปาดน้ำตาแห่งความล้า ความอ่อนแรงที่อยู่ในส่วนลึกของจิตใจเจ้าทุกคน และหวังว่าในวันพรุ่งนี้ อรุณสาดแสง เจ้าจะเข้มแข็งและมีรอยยิ้ม มีความผาสุกในการบำเพ็ญส่งเสริมผู้คนอย่างสุดกำลังใจ
ในวันนี้ ที่ได้พบกันนั้นคือ บุญสัมพันธ์แห่งพุทธะ จากนี้และตลอดไป อาจารย์จะคอยดูแลทุกทุกคน เคียงบ่าไหล่ โอบกอดเจ้าทั้งหลาย ให้ได้รับความอบอุ่น ดั่งพ่อลูกผูกพันมิเสื่อมคลาย แม้ฤดูกาลจะเปลี่ยนผัน หนี้เวรกรรมจะตามทวง อาจารย์พร้อมยื่นมือค้ำประกันรับรองต่อเจ้ากรรมนายเวร ให้ศิษย์ทุกคนมีโอกาสสร้างบุญกุศล สร้างฐานบัวของตนเอง รออีกไม่นานศิษย์อาจารย์จะได้พบกันที่หนันผิงซัน...หนันผิงซัน
กราบลา
ฮา ฮา ถอย
No comments:
Post a Comment