พระในบ้าน อีกเล่มหนึ่ง

บูชาพระในบ้าน
พระพุทธรูปและพระเครื่ององค์เล็กๆ เราอุตส่าห์ไปเช่า ไปซื้อหามาด้วยราคาแพงๆ และทำที่ตั้งที่ประดิษฐานท่านไว้อย่างดีพร้อมบูชาด้วยดกไม้ธูปเทียนเป็น ประจำวันแม้จะนอนก็กราบไหว้สวดมนต์ขอพรจากท่านก่อน จิตใจก็สบายนอนกลับด้วยความเป็นสุข ตื่นขึ้นมาก็แช่มชื่น หรือพระสงฆ์เราก็ให้ความเคารพกราบไหว้บูชาด้วยดี ถวายข้าวถวายน้ำและปัจจัยอื่น เพื่อให้ท่านมีกำลังทำกิจเพื่อดำรงพระศาสนา อันเป็นหน้าที่ของท่านสืบไปเราบูชาพระกันอย่างนี้ แต่อย่าลืมพระที่มีลมหายใจคือพ่อแม่เสีย ควรได้บูชาท่าบ้างตามสมควร ด้วยการเลี้ยงท่านทางร่างกาย คือให้ปัจจัยสี่ดูแลความทุกข์สุข ทำนองเอาตาดู เอาหูใส่ไม่วางเฉยเสียและด้วยการเลี้ยงจิตใจท่านคือพยายามทำตนให้ดีเชื่อฟัง อยู่ในกรอบโอวาทคำเตือนเรื่องใดที่จะนำความเสียใจและกระทบกระเทือนใจมาสู่ ท่านก็ละเว้นเสีย คำพูดคำจาที่จะพูดกับท่านต้องระวัง เพราะคนแก่ใจน้อย ต้องรักษาน้ำใจของท่านน้ำใจของท่านไว้ด้วยคำพูดที่นิ่มหู และฟังดูไม่กระทบกระทั่งท่านว่าเป็น คนล้าสมัยอยู่ไปก็เกะกะบ้าน อะไรทำนองนี้ แม้จะอยู่ห่างไกล ก็ส่งข่าว ถึงท่านบ้าง หรือหาโอกาสมาเยี่ยมเยียนท่านให้ท่านได้เห็นหน้าเห็นตาบ้างไม่ปล่อยทิ้งให้ ท่านนอนคิดถึงเราเพียงลำพัง สำคัญต้องทำตัวให้สมควรให้ดีพอที่ท่านจะไว้วางใจแล้วมอบมรดกให้ เพราะพ่อแม่แม้จะรักลูกเท่าๆ กันก็ตามแต่เวลาจะให้มรดก ท่านต้องมองดูลูกแต่ละคนก่อนว่า มีนิสัยใจคออย่างไร ชอบประพฤติอย่างไรมีความดีพอที่จะรักามรดกที่จะมอบให้หรือไม่ มอบให้แล้วจะถูกผลาญหรือทำให้งอกเงยขึ้น หรืออย่างไรท่านต้องดูหมดดูอย่างรอบอบ พินิจพิเคราะห์ หากเห็นว่าลูกคนใดทำตัวไม่ค่อยดีถึงให้มรดกไปก็รักษาไว้ไม่ได้แน่ ท่านก็มักไม่ให้เหมือนกันกลับไปให้อีกคนหนึ่งที่เห็นว่าดี ลูกที่ไม่ได้รับมรดกก็มักจะโมเมเอาว่า พ่อแม่รักลูกไม่เท่ากันมีความลำเอียง แต่หามองดูความผิดพลาดหรือข้อบกพร่องของตัวเองไม่ อย่างน้อยๆ ก็เคยทำผิดใจพ่อแม่มาบ้างละ ก็มีอยู่มิใช่น้อยเหมือนกันที่พ่อแม่ไม่ได้มองลูกให้ถ่องแม้ก่อน ที่จะมอบมรดกให้ไปให้คนที่ใกล้ชิด หรือเอาอกเอาใจกว่า หรือลูกที่ชอบประจบประแจงเป็นประจำ โดยที่ปกปิดความไม่ค่อยดี ของตนไว้ ไม่ให้ท่านเห็นท่านก็นึกว่าดีแล้ว แต่ที่ไหนได้ยังไม่ทันที่กระดูกพ่อแม่จะผุเลย ทรัพย์มรดกถูกผลาญจนหมดสิ้น! อย่างนี้เป็นความผิดของใคร? พูด ถึงบูชาพระในบ้าน เคยเห็นมาไม่น้อย ตอนท่านยังมีชีวิตอยู่ท่านชอบอะไรไม่เคยหามาให้ บางทีก็ดุด่านว่าท่าน เอาว่าจู้จี้จกจิกอยากได้ร้อนก็เอาเย็นมาให้ อยากได้เย็นกลับเอาร้อนมาส่ง พอท่านสิ้นไปแล้วกลับได้คิดระลึกถึงท่านขึ้นมาจะทำบุญทำทานอะไรก็มักจะทำแต่ สิ่งที่พ่อชอบแม่ชอบถวายพระ แล้วอุทิศไปให้กับชนิดนี้พ่อชอบ แกงชนิดนี้แม่ชอบ หวานชนิดโน้นเป็นของโปรดของพ่อ ของชนิดนี้แม่เคยอยากได้ อุตส่าห์ทำไปให้ ก็นับว่าดีแล้วไม่ได้ว่าอะไรหรอก แต่มาคิดในใจว่า ถ้าทำให้ท่านเสียตั้งแต่ท่านยังมีลมหายใจอยู่จะดีไม่น้อยนะ นี่ทำแล้ว นำไปบูชาท่านในบ้านเลย จะได้อานิสงส์ทันตาเห็น ส่วนบางคนนั้นตั้งอกตั้งใจ ทำบูชาท่าน อย่างนี้เมื่อท่านยังมีชีวิตอยู่และเมื่อท่านล่วงลับไปแล้ว ก็ทำอุทิศไปให้ท่านอีกเล่า เรียกว่านึกถึงท่านเมื่อไรก็ทำสิ่งที่ท่านชอบอุทิศส่งไปให้ท่าน คนเช่นนี้เราจะเห็นมีสักกี่คนกันเล่า! บูชาพระในบ้านนั้น แม้จะเปลืองทุกวัน แม้จะเป็นพระที่จู้จี้บ่นบ้างก็ควรจะทำ เพราะนอกจากเป็นหน้าที่แล้วยังเป็นการ “เปลื้องหนี้น้ำนม” หรือ “เปลื้องหนี้ชีวิต” ไปด้วย โอกาสที่จะทำได้เช่นนี้ก็มีเพียงชั่วระยะเวลาที่ท่านยังมีลมหายใจเท่านั้น อย่าได้คิดรังเกียจหรือเบื่อหน่ายที่จะเลี้ยงท่านเลย เงินทองและทรัพย์สิน ที่เรานำมาเลี้ยงท่านนั้น ถ้าจะว่ากันแล้วก็เป็นส่วนของท่านด้วยเหมือนกัน พ่อแม่น่ะทนลำบากเลี้ยงลูกให้โตมาได้เป็นเก้าคนสิบคน แล้วลูกตั้งเก้าคนสิบคนนั้นจะช่วยกันยอมลำบากเลี้ยงท่านเพียงสองคน ไม่ได้เชียวหรือ คนเลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่ได้ ท่านว่า “ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้” คือ ไปแห่งหนตำบลใดไม่ตกอับจะทำมาหากินอะไร ก็จะเจริญงอกงาม จะค้าขายก็มีกำไร จะทำสวนทำไร่ ก็ผลิตดอกออกผลดี จะมีเงินมีทองก็เก็บรักษาไว้ได้ ไม่ร้อนเงินและเงินก็ไม่ร้อน เพราะมีคุณธรรมคือน้ำใจรู้คุณคนอยู่กับตัว คุณธรรมข้อนี้สามารถ เก็บความดี และทรัพย์สินเงินทองเข้าไว้ได้ เพราะเป็นคุณธรรมที่เย็นสนิท ธรรมดาความเย็นย่อมเก็บอะไรไว้ไม่ให้เสียไม่ให้เน่าได้ ไม่ว่าอาหาร ปลา เนื้อ ผัก ชนิดไหน หากเก็บไว้ในที่เย็นๆ จะอยู่ได้ไม่เน่าไม่เสีย และความเย็นนั้นใครๆ ก็ชอบ เช่น ชอบอยู่ในห้องเย็นๆ ชอบคำพูดเย็นๆ ชอบปลูกบ้านอยู่ในที่มีลมพัดเย็นๆ ชอบอยู่ตามริมน้ำลำคอลงที่มีน้ำเย็นๆ ดูจะชอบเย็นกันทั้งนั้น ไม่เฉพาะคนเท่านั้นที่ชอบเย็น ถึงต้นไม้และสัตว์ก็ชอบเย็นเช่นกัน อย่าว่าแต่สิ่งมีชีวิต เช่น คนหรือสัตว์ จะชอบเย็นเลยถึง สมบัติต่างๆ ก็ชอบอยู่ในที่เย็นๆ ชอบอยู่กับคนเย็นๆ เช่นกัน ใครเย็นมากสมบัติก็อยู่มากและอยู่นาน ใครเย็นน้อยสมบัติก็อยู่น้อย ใครไม่เย็นเลยสมบัติก็ไม่อยู่เลย ส่วนคนร้อน หากร้อนมากแม้จะมีสมบัติมาก สมบัตินั้นก็จะหนีออกไปเร็ว ถ้าร้อนน้อยก็ค่อยๆ หนีไปทีละน้อยๆ ชนิดที่ “ถ้าร้อนเข้ามาทางหน้าบ้านสมบัติก็รีบหนีออกทางหลังบ้าน” นั่นเชียว บูชาพระในบ้านให้ดีก็มีประโยชน์ ทอดทิ้งพระในบ้านก็มีโทษ ซึ่งบางครั้งอาจจะมาช้าไปหน่อยก็คงไม่ถึงกับนานเกินไปจึงมีสูตรสำเร็จไว้ เตือนใจกันมาว่า “ลูกคนใดทำให้พ่อแม่ต้องเสียใจ 1 ครั้ง ต่อไปตัวเองจะต้องเสียใจเพราะลูก 2 ครั้ง ลูกคนใดทำให้พ่อแม่ผิดหวัง 1 ครั้ง ต่อไปตัวเองจะต้องเสียใจเพราะลูก 2 ครั้ง ลูกคนใดทำให้พ่อแม่ผิดหวัง 1 ครั้ง ต่อไปจะต้องผิดหวังเพราะลูก 2 ครั้ง” เพราะฉะนั้น หากลูคนใดทำให้พ่อแม่ผิดหวัง 10 ครั้ง ทำพ่อแม่ให้เสียใจ 10 ครั้ง หรือทำพ่อแม่ให้ต้องร้องไห้ 10 ครั้ง ต่อไปตัวเองจะต้องผิดหวัง เสียใจ หรือร้องไห้ เพราะลูกตัวเองกี่ครั้งลองคำนวณดูนัยตรงกันข้าม “ลูกคนใดทำพ่อแม่ให้ได้รับความสมหวัง 1 ครั้ง ต่อไปตัวเองจะได้รับความสมหวังจากลูก 2 ครั้ง ลูกคนใดทำให้พ่อแม่ให้ได้รับความชื่นใจ 1 ครั้ง ต่อไปจะได้รับความชื่นใจจากลูก 2 ครั้ง ดังนั้น หากลูกคนใดทำพ่อแม่ให้ได้รับความสมหวังได้รับความชื่นใจ ได้รับความดีใจ 10 ครั้ง ต่อไปในชีวิต จะได้รับสิ่งนี้จากลูกของตนถึง 20 ครั้ง” สูตรนี้จะใช้ได้หรือไม่ ก็เห็นจะต้องฝากท่านทั้งหลายไว้พิจารณาหรือ ทบทวนดูจากชีวิตที่ล่วงมาแล้ว อาจจริงหรือไม่จริงอาจใช้ได้หรือใช้ไม่ได้เท่าๆ กัน แต่ท่านก็วางเป็นสูตรไว้เช่นนี้