พระในบ้าน - พระโอวาทท่านผู้เฒ่าเซียน

สังขารมนุษย์ไม่มีอะไรที่เที่ยงแท้ วันใดต้องดับชีพไปก็ไม่มีใครที่จะสามารถคาดการณ์ล่วงหน้าได้ เวลานี้มีสังขารหากเราไม่เร่งบำเพ็ญ ไม่เร่งรู้จักสำนึกและตอบแทนบุญคุณ จะหาโอกาสไหนคงไม่มีเวลารอให้สำนึก รอให้ชีวิตจะดับลงคงทำให้เรานั้นต้องเสียใจมากกว่านี้
ผู้เป็นพ่อเป็นแม่ สิ่งเดียวในชีวิตที่ต้องการคือให้ลูกมีความสุขใช่หรือเปล่า สิ่งเดียวที่สุดของชีวิตลูก เป็นแบบเดียวกับที่พ่อแม่ต้องการใช่หรือไม่ ความรู้สึกเปรียบไม่ได้ ความรู้สึกไม่สามารถเข้าถึงได้ ความรู้สึกทรมานเมื่อเห็นลูกนั้นมีทุกข์ เคยไหมเราเคยพบผู้ที่รักที่สุดเจ็บปวดทรมาน เหมือนของที่รักหายไปถูกทำลายไป จะรู้สึกเจ็บปวดทรมาน ถึงกระนั้นความรู้สึกนี้ก็ยังไม่เทียบเท่าความรู้สึกของพ่อแม่ พี่น้องไม่สามัคคีกันทะเลาะกันทุกวัน ถามว่าพ่อแม่ทุกข์ใจหรือสุขใจ ทุกครั้งที่ลูกๆ ทะเลาะกันก็เหมือนเอามีดมากรีดใจพ่อแม่ เพราะ ฉะนั้น หมั่นเอาใจพ่อแม่มาใส่ใจเรา พ่อแม่จะเป็นเช่นไรก็คือผู้ให้กำเนิด
เราบำเพ็ญธรรม พื้นฐานที่สุดของการบำเพ็ญธรรมก็คือการกตัญญูกตเวที หากบำเพ็ญขาดซึ่งความกตัญญจะสมบูรณ์ได้อย่างไร จงเร่งสำนึกและย้อนมองในครั้งที่เรายังเป็นลูกว่าเราดื้อแค่ไหน ให้มองภาพจากปัจจุบันสำหรับคนที่มีลูกเหมือนย้อนรอยตัวเองหรือเปล่า เหมือนกรรมเวรกำลังสนองตอบหรือเปล่า เหมือนภาพละครที่ฉายซ้ำแล้วซ้ำอีก จดจำกันไว้ให้ดี ชีวิตคนเราก็เหมือนละครฉากหนึ่ง จำไว้ว่าคนเราทุกคนต้องมีจิตใต้สำนึกในการตอบแทนคุณ จิตใต้สำนึกของเราเป็นจิตใต้สำนึกที่ดีงามวันใดที่จากโลกนี้ไปหรือวันใดที่ พ่อแม่จากไปเราจึงรู้ได้ว่าเวลาที่ผ่านไปช่างรวดเร็วนัก อย่าให้ความทุกข์ยากของพ่อแม่ที่ให้ไว้ต้องสูญเสียไป วันใดที่เรามีลูกจะเข้าใจถึงจิตใจพ่อแม่เอง .

กตัญญูที่ยิ่งใหญ่คือสิ่งใด
คือนำให้พ่อแม่นั้นรู้ถึงจิต
ให้ท่านนั้นได้รับรู้จุดสถิต
บำเพ็ญจิตใต้โพธิญาณสว่าง