พระในบ้าน - พระโอวาทท่านผู้เฒ่าเซียน

    นับวันจิตใจคนยิ่งเสื่อมลงทุกวัน เพราะเหตุใดกันความกตัญญูเลือนลางเหลือน้อยเต็มที จะหาคนที่มีความกตัญญูสักคนหนึ่ง มีความจริงใจ ปฏิบัติอย่างเสมอต้นเสมอปลายน้อยเหลือเกิน เมื่อมีใครกตัญญขึ้นมาก็จะมีการประกาศเกียรติคุณเพราะเหตุใด ? เพราะคุณธรรมตรงนี้ขาดหายไปแล้ว จึงต้องมีการประกาศเกียรติคุณยกย่องกันขึ้นมาให้เห็นเป็นแบบอย่าง แต่ครั้งสมัยก่อนนั้นไม่มีเพราะความกตัญญูนั้นเป็นพื้นฐานของการเป็นคนที่มนุษย์นั้นพึงปฏิบัติ หากบุคคลใดขาดซึ่งรากฐานก็เหมือนต้นไม้นั้นไร้ซึ่งราก เป็นคนเติบโตขึ้นมาอย่างสง่างามองอาจ ยืนหยัดขึ้นมาได้ใครให้กายสังขาร ? ใครคือผู้ที่รักเรามากที่สุดในชีวิตนี้ ใครให้ได้แม้ชีวิตนี้ แต่เรามักลืมไป
     ปัจจุบันนี้เราจะเห็นได้ว่าคนเรานั้นมักจะออกไปแสวงหาพระพุทธะรูปที่ ความศักดิ์ลทธิ์ พระยิ่งเก่าเท่าไหร่ยิ่งมีความศักดิ์สิทธิ์ เพราะเชื่อว่าพระพุทธรูปเหล่านั้นจะสามารถปกป้องคุ้มครองตนให้พ้นภัยพิบัติ ได้ แสวงหาแลกมาด้วยเงินเป็นแสนเป็นล้าน ยิ่งแสวงก็ยิ่งไกลออกไปยิ่งแสวงยิ่งห่างจากพระพุทธะ คิดหรือว่าเรายิ่งแสวงวัตถุภายนอกที่ทำด้วยอิฐ หินปูนทรายนั้นจะช่วยให้เรานั้นพ้นจากเคราะห์ภัยได้จริงหรือเปล่า หลายคนแสวงแล้วต้องพบกับภัยพิบัติใช่หรือไม่
     ลองย้อน ย้อนหันหลังกลับไป กลับไปมองผู้ที่อยู่ใกล้ชิดเรามากที่สุด เป็นพระพุทธรูปที่วิเศษและสูงส่งที่สุดเคยเห็นคุณค่าของพระพุทธรูปเหล่านั้น หรือเปล่า ใครเล่าคือพระพุทธรูปที่สูงส่งเหนือสิ่งอื่นใด แล้วเจ้าจะไปแสวงหาสิ่งใดมาคุ้มครองกายา หากบุพการีของตนเองยังไม่ให้ความเคารพ แสวงนอกกายไร้ประโยชน์ สิ่งศักดิ์สิทธิ์จะให้ความคุ้มครองกับบุตรที่มีความกตัญญู ผู้ที่มีความกตัญญูต่อบิดามารดานั้น ไม่ว่าจะทำสิ่งใดมักจะประสบความสำเร็จ
     ผู้ที่มีความกตัญญูสมัยก่อนนั้น กษัตริย์จะคัดเลือกขุนนางมาก็จะต้องคัดเลือกขุนนางที่มีความกตัญญูเป็น อันดับแรก ความกตัญญูนั้นเป็นพื้นฐานของธรรมทั้งปวงหากคนไม่มีความกตัญญูเป็นพื้นฐาน แล้วจะเป็นอย่างไรการเป็นคนนั้นก็ขาดความสมบูรณ์ใช่หรือเปล่า บุตรที่มีความกตัญญูกล่าววาจาล้วนเป็นคำพูดที่กตัญญู ส่งเสิรมให้ผู้อื่นได้กตัญญู จิตใจนั้นล้วนเป็นจิตใจที่เปี่ยมไปด้วยความเมตตา บุตรกตัญญูจะถนอมรักษากายนี้ แม้บาดเจ็บเล็กน้อยยังหลั่งน้ำตาเพราะเหตุใด กายสังขารนี้บุพการีให้มา บาดเจ็บเล็กน้อยคือลูกอกตัญญู แต่ปัจจุบันเหตุใดคนเรากายานี้บุพการีให้มาเรากลับแสวงหาสิ่งไม่ดีเข้าหาตัว เอง ติดในอบายต่างๆ ลุ่มหลงอยู่ทุกวัน ทุกวัน คำพูดของบุพการีตักเตือนเราเคยฟังหรือเปล่า ส่วนใหญ่แล้วเราทุกคนฟัง แต่จะปฏิบัติตามหรือไม่นั้นก็แล้วแต่ บางครั้งนั้นบุพการีคำพูดแม้นไม่ไพเราะ แต่หนึ่งคำพูดนั้นแฝงไว้ด้วย ความ จริงใจ
     ภัยพิบัติต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับตัวเรา ชีวิตที่ไม่ราบรื่นเรารู้หรือเปล่าเกิดจากอะไร ? ภัยพิบัติใกล้ตัวไกลตัวส่วนใหญ่แล้วมาจากความที่เรานั้นไม่มีความกตัญญู ไม่เชื่อในวาจาอันศักดิ์สิทธิ์ของบิดามารดา บิดามารดาตักเตือนแม้คำพูดไม่หวานหู แต่ด้วยความรัก บุตรทั้งหลายกลับไม่สนใจ ภัยพิบัตินั้นจึงเกิดกับตัวเรา ย้อนคิดให้ดีไม่ต้องหาไกลตัวเลย คุณงามความดีบุญกุศลนั้นอยู่ใกล้ในตัวกลับหลงลืมไป ยามพ่อแม่ยังอยู่นั้นขอให้ปฏิบัติความกตัญญูอย่าง สุด กำลังใจ
     การดูแลเพียงแค่กายสังขารอาหารสามมื้อ ปัจจัยสี่นั้นยังไม่เพียงพอ จะต้องปฏิบัติธรรมบำเพ็ญธรรม นำธรรมะนี้ไปใช้ในครัวเรือน มีความนอบน้อมกตัญญูต่อบิดามารดาด้วยความจริงใจ กายสังขารนี้ได้มาบิดามารดานั้นเป็นผู้ให้ จะต้องทะนุถนอมกายสังขารนี้นำมาปฏิบัติในสิ่งที่ดีงาม ละเว้นสิ่งที่เป็นอธิบายความชั่วต่างๆ รู้ว่าทำผิดแล้วแต่ก็ยังชอบทำ สิ่งใดไม่ดีเรานั้นรู้ตัวเอง หลีกห่างจากสิ่งไม่ดีหันมาทำความดีเถิด
     พ่อแม่ยังอยู่ควรให้ความเคารพทะนุถนอมท่าน อย่ารอ ส่วนใหญ่แล้วคนนั้นรอจนบุพการีลาลับแล้วจึงมาสำนึกมีประโยชน์หรือเปล่า สำนึกเสียใจร้องไห้จนน้ำตาเป็นสายเลือด บุพการีจะฟื้นขึ้นมาหรือเปล่า ทำอาหารอย่างดีวางไว้ข้างโลงศพของบิดามารดา ท่านได้รับหรือเปล่า ยามอยู่ต้องดูแลท่านให้ดี ปรนนิบัติต่อท่านดังพระพุทธะองค์หนึ่งบุคคลใดหากไร้ซึ่งกตัญญูแล้วทำให้พ่อ แม่ต้องหลั่งน้ำตาเราทุกคนตั้งแต่เล็กจนเติบใหญ่ล้วนมีความผิดบาปติดตัวกับ บุพการี ล้วนเป็นหนี้บุญคุณของบุพการีมากมาย หนี้บุญคุณยังไม่ได้ชดใช้ หากเราผิดทำให้บุพการีนั้นต้องเสียใจ ความผิดบาปนี้ใครรับ วิญญาณมากมายในนรกภูมิร้อนรุ่มทุกข์ทรมาน ส่วนหนึ่งนั้นก็คือเป็นบุตรอกตัญญูต่อบิดามารดา