พระโอวาทพระอาจารย์จี้กง

พระโอวาทสิ่งศักดิ์สิทธิ์


พระโอวาทสงฆ์วิปลาสแห่งหนันผิง

ประทานให้เนื่องในโอกาสชั้นประชุมธรรม 2 วัน ณ ไท่เมี่ยว จ. บุรีรัมย์

วันอาทิตย์ที่ 21 ตุลาคม พ.ศ. 2550

สาธุชนกราบขอประทานพระโอวาทชี้แนะ



--------------------------------------------------------------------------------

ศิลาสูงฝูงนกต่างบินกลับฟ้า ใครหนารู้ใจข้าเหลียวหามิเห็น

กาลคับขันหมั่นตรวจสอบการบำเพ็ญ ทุกข์ลำเค็ญคือเคี่ยวเข็ญให้เห็นธรรม

มิรู้ทุกข์มิอาจรู้ถึงธรรม ร่วมฉุดนำยุคปลายใจสะท้าน

หวังพบหน้าศิษย์น้อยคอยเนิ่นนาน เวลาผ่านเมื่อไรหนาเจ้าจะคืน

เราคือ

สงฆ์วิปลาสแห่งหนันผิง รับบัญชาจาก

พระอนุตตรธรรมมารดา ลงสู่พุทธสถาน แฝงกายเคียมคัล

องค์ชคัตตรยาพดง ถามศิษย์รักทุกคนสุขสบายดีไหม

ขอทุกคนจิตสงบตั้งใจฟัง

ฮา ฮา



ศิษย์เอ๋ย...ศิษย์รัก...

ความสุขมีให้สำหรับ ผู้รู้พอ

ความสำเร็จมีให้สำหรับ ผู้ทุ่มเทลงแรงจริง

โอกาสมีให้สำหรับ ผู้เตรียมตัวพร้อม

ภาระใหญ่มีให้สำหรับ ผู้ยอมแบกรับ

บุญบารมีมีให้สำหรับ ผู้อ่อนน้อมถ่อมตน



ศิษย์เอ๋ย...

แจ้งประจักษ์เหตุแลผล วนเวียนว่ายมาหลายกัปกัลป์ ทุกข์มากมายนั้น ยากทลายลงกำแพงแห่งทุกข์ ชีวิตคนยากหนาจะก้าวข้าม หากมิรู้ตนแท้จริง ชีวิตยากนักจะปล่อยวางทุกสิ่งอย่างบนโลกได้...จริงไหม

เข้าใจธรรม รู้นำปฏิบัติ ขจัดใจที่มัวหมอง กลัดกลุ้ม กังวล สับสน พะว้าพะวัง ตั้งสติในตนให้จงดี มีสติสมาธิ จึงก่อเกิดปัญญาญาณอันล้ำเลิศ จึงเฉิดฉาย รวมใจไว้รู้หยุดลงที่หนึ่ง สังวรสอนใจตน รู้พูดทำต้องเป็นหนึ่งให้ตรงเที่ยง

วิถีธรรมสืบทอดโดยพระอริยะ จะบำเพ็ญหรือไม่อยู่ที่ใจตน

ใจเที่ยงตรง คือ พุทธะ

ใจผิดเพี้ยน คือ มาร

ใจโลภ คือ เปรต

ใจหลง คือ เดรัจฉาน



ศิษย์พึงสังวร... วาระสุดท้าย มีกายให้รู้สร้างบุญกุศล บำเพ็ญจิตให้มั่นคง ให้ผ่านพ้นความหมองมัว กายใจ บริสุทธิ์ผ่องใสดั่งพุทธา วันข้างหน้าแน่นอน ศิษย์ย่อม คือ พุทธาได้



ศิษย์เอ๋ย...ศิษย์รัก...

ฟังธรรม ศึกษาธรรม จิตน้อมต่ำอย่ากระด้าง แต่ละคนต่างจิตใจต่างที่มา แต่ทว่า หากรู้ใช้ความแตกต่างมาส่งเสริมซึ่งกันและกัน มาแลกเปลี่ยนซึ่งกันและกัน ย่อมกระทำให้เกิดความงดงามกลมกลืน แต่เมื่อใดใช้ความแตกต่างที่มีมาเปรียบวัด จิตใจย่อมขาดแล้วซึ่งความกลมกลืน ภายในไร้กลมกลืนภายนอกจะราบรื่นได้อย่างไร ให้คิดดู ทุกสิ่งอย่างบนโลก หากวางลงได้จริง บำเพ็ญจิตอริยา ย่อมสำเร็จได้แท้จริง



ศิษย์เอ๋ย...ศิษย์รัก...

จิตใจนี้บำเพ็ญรู้สำรวม จึงร่วมกับฟ้าเบื้องบนได้แน่แท้ ธรรมะนี้ใครมั่นคง ปณิธานจริงใจแท้ ย่อมก้าวไปถึงได้จริง กลัวเพียงว่า จิตใจไม่จริงแท้ ดูภายนอกดั่งผู้บำเพ็ญ แต่ภายในแฝงไว้ด้วยจิตฉาบฉวย ความมักง่าย จิตใจเช่นนี้ ยากที่จะสื่อถึงฟ้าเบื้องบนได้ จริงใจถึง ศรัทธาถึง ทุ่มเทถึง แน่นอนเบื้องบนย่อมหนุนนำถึงได้จริง



ศิษย์เอ๋ย...ศิษย์รัก...

เวลาน้อย กาลคล้อยลงมากแล้ว จิตดั่งแก้วใสสว่าง ให้พ้นลางเลือนเสียที อาจารย์เฝ้ามองดูพวกเจ้า จิตนี้เฝ้าอวยพร ให้ศิษย์รักสูงส่งด้วยอริยภาพภายใน เต็มเปี่ยมด้วยศักยภาพภายนอก นำทางเวไนยด้วยใจที่มุ่งมั่น ขันอาสายอมแบกรับ ยอมปรับเปลี่ยน พลิกแพลงได้ตามสถานการณ์ งานทางโลกงานทางธรรมดำเนินพร้อมกัน กลมกลืนไม่ขัดแย้ง

ศิษย์จงรู้ปฏิปักษ์ ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดต่อจิตใจคือ....ความขัดแย้ง เมื่อไรที่เกิดความขัดแย้ง ภายในจิต ทุกสิ่งอย่างมิอาจจะราบรื่นได้ ศิษย์จงจำสัญญาต่อฟ้าเบื้องบน สัญญาต่ออาจารย์ รักษามั่นปณิธานแห่งใจตน ปณิธานไม่บรรลุ ยากจะคืนกลับได้จริงหนาศิษย์เอ๋ย



ศิษย์เอ๋ย...ศิษย์รัก...

ทุกเวลาทุกนาที ใจอาจารย์พะวงห่วงกลัว พวกเจ้าจะก้าวมิผ่านซึ่งขวากหนาม ศิษย์จงรู้ เมื่อใดเจ้ามืดมน เจ้ายังมีอาจารย์อยู่ตรงหน้า คอยสาดแสงนำทางให้พวกเจ้าอยู่เสมอ เมื่อไรที่เจ้าท้อใจ อาจารย์ยังอยู่ข้างข้าง คอยเป็นกำลังใจให้กับพวกเจ้าอยู่เสมอ เมื่อไรที่ต้องเสียน้ำตา ให้ศิษยาจงรู้ อาจารย์จะคอยปาดน้ำตา ให้พวกเจ้าได้ลุกขึ้นสู้ มิต้องกลัวกับสิ่งใด

ศิษย์พึงจำ อย่าได้เพียงความคิดเล็กคิดน้อยพาให้เจ้าไกลห่าง อย่าได้เพียงอุปสรรคที่พบเจอ พาให้เจ้าท้อบ่น หากเป็นเช่นนี้ อาจารย์คงเสียใจมากยิ่งนัก พึงจำหนา

ใจอาจารย์ คือ ศิษย์

ใจศิษย์ คือ ใจอาจารย์



จงรักษาตนให้จงดี จากกันวันนี้ วันหน้าพบพวกเจ้าทั้งหลาย หวังจะได้เห็นพวกเจ้า ยิ่งก้าวหน้า ยิ่งงดงาม ความสำเร็จของศิษย์ คือ ความภูมิใจของอาจารย์ ขอศิษย์รักทุกคนจงตั้งใจ

กราบลา

ฮา ฮา ถอย