พระโอวาทพระพุทธเจ้า

ประทับทิพยญาณ ประทานพระโอวาท ครั้งที่ 4 วันเสาร์ที่ 24 มิถุนายน 2538 เวลา 18.10 น.


ทรงเขียนกระบะทราย ณ พุทธสถานเฉพาะกิจ วัดโพธิ์ชัยวิทยาราม อ.วานรนิวาส จ.สกลนคร

----------------------------------------------------------------------------------------------------------



ในคราก่อนเราเคยทำเป็นปริศนา

คว้าปทุมวางตรงหน้าเหล่าภิกษุสงฆ์

ภิกษุสงฆ์ไม่รู้ความหมายต่างงุนงง

มีแต่องค์โกญฑัญญะเข้าใจเอย

ในครานี้ องค์พระจี้กง ได้เปิดจุด

ไห้เวไนยได้หลุดจากวัฏสงสาร

พร้อมกันนี้ จี้กง นั้นได้รับพระโองการ

จึงได้มาสถานที่นี้เปิดจุดเอย



เราคือ



องค์ชายสิทธัตถะ

รับบัญชาจาก

องค์พระเมตตา

ลงสู่สถานแห่งนี้

กชกรต่อหน้าพระมารดาแล้ว

ถามศิษย์เมธีทุกท่านสำราญฤา



นิพพานว่างอยู่ติดตัวไม่มีเปลี่ยน

ตะวันเดือนหมุนเวียนไปไม่ห่างหาย

อยู่ตรงนี้อยู่ที่นี่แท้จริงไซร้

เปิดทางให้ขอจงเลือกเดินตามทาง

ในครานี้บุญสัมพันธ์ท่านยิ่งใหญ่

ที่ได้ทุกสิ่งเปิดกว้างออกหนา

รับฟังกฎฟังธรรมยุคขาวนา

นับได้ว่าเข้าใจธรรมนั้นมากจริง

แต่ก่อนนั้นยุคเราคือยุคแดง

บัดนี้กาลเปลี่ยนแปลงเป็นยุคขาว

พวกท่านคงได้เรียนรู้ทุกค่ำเช้า

ผ่านสองพันห้าร้อยเข้ายุคพระศรีอาริย์

ในครั้งนั้นเหล่าศิษย์ยามากล้น

ต่างปฏิญาณตนว่ายุคใหม่ช่วยเวไนยหนา

บัดนี้ยุคใหม่ก็ได้เข้ามา

แต่เหล่าศิษย์ยายังไม่เข้าใจจะทำไฉนดี

บัดนี้ องค์จี้กง ทรงเปิดจุดให้

นับเป็นบุญยิ่งใหญ่ของท่านหนา

ที่สั่งสมบุญแต่ชาติปางก่อนมา

ชาตินี้จึงได้มาพบธรรมที่แท้จริง

เดี๋ยวนี้ก็ฝากตัวเป็นศิษย์จี้กง

อย่าลุ่มหลงกับอดีตมากเลยหนา

ให้ยึดมั่นแท้จริงหลักธรรมา

เป็นอย่างไรนั้นหนาแบ่งแยกดู

ใช้กตญาณพินิจให้รอบคอบ

ตามระบอบแบบอย่างที่จัดสรร

การที่จะฝนทั่งให้ได้เป็นเข็มนั้น

เจริญกตพลันความเพียรมีครบเอย

สิ่งไม่ดีในตัวเราขัดเกลาออก

ทั้งภายนอกภายในหมดจดหนา

เช่นดอกบัวแม้จะอยู่ติดโคลนตม

แต่นานมาชูออกมาโผล่พ้นน้ำยังผ่องสกาว

หกหมื่นกว่าปีที่ผ่านมาไม่รู้ได้

มีอะไรเปรอะเปื้อนกายา

ถึงกาลนี้ก็ได้ฤกษ์เวลา

ขจัดตัณหาติดตามมาหมดออกไป

สิ่งสำคัญอย่าจำให้ไขว้เขว

อย่ารวนเรธรรมะนี้หลงปลอมหนา

ธรรมะนี้แท้จริงต้องไขว่คว้า

ต้องค้นหาสัจธรรมนำคนจริง

จุดหมายเดียวที่คนมุ่งไปกันนั้น

เช่นเดียวกันมุ่งไปที่นิพพานหมาย

กาลเวลาทางโลกแปรเปลี่ยนไป

ขอจงให้ขึ้นสู่ประตูนิพพาน

ที่สำคัญจงจำเอาไว้ว่า

เหล่าเวไนยจะได้พึ่งพาสามร่มโพธิ์ (ไตรรัตน์ที่ถ่ายทอดให้)

หนึ่งเก้าเก้าวันกลีวิปโยค

เบื้องบนโปรดจงเตรียมบุญข้อมูลใส

ให้พิจารณาเจ้าอาวาสในสถานที่แห่งนี้

บำเพ็ญนั้นบารมีมหาศาล

ท่าจะดีบัดนี้ได้รับเปิดจุดญาณ (รับวิถีอนุตตรธรรม)

ขอกล่าวให้ท่านนั้นปฏิญาณตนกับเราเอย

ท่านนั้นเคยเป็นศิษย์เราแต่ปางก่อน

ครั้งนั้นท่านนิ่งนอนไม่บำเพ็ญหนา

พูดธรรมะให้ฟังทุกเวลา

ท่านนั้นหนากลับเมินเฉยบิดเบือนไป

เมื่อเราตรัสรู้ท่านจงได้สำนึก

และตรองตรึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาหนา

ถ้าชักช้ารีรอไม่ทันกาลนา

จงรู้ว่ากาลเวลาคับขันเต็มที (มหันตภัยร้ายที่ค่อยๆมาทำลายโลกไม่ช้าก็เร็ว)

ในวันนี้เราช่างภูมิใจนัก

ได้พบหน้าศิษย์รักตามประสงค์

ต่อไปนี้ขอให้ท่านก้าวบรรจง

เพื่อสั่งสมคุณความดีลบหนี้เอย

ท่านจงตอบเรามา ณ เดี๋ยวนี้

ว่าท่านจะพลีช่วยเหลือยุคขาวไหม

เพื่อคนรุ่นหลังในที่นี้จะได้ภูมิใจ

ที่ได้ศิษย์คู่ใจของเราบำเพ็ญเอย

อย่ามัวชักช้าเวลาไม่ทันกาล

จงตอบมาเร็วไว..........(ศิษย์รับปาก)

เมื่อได้ยินคำตอบศิษย์รักเช่นนี้

ก็รู้สึกเปรมปรีดียินดีหนา

หนทางนี้ที่ถูกต้องเร่งนำพา

เหล่าเวไนยนั้นหนาได้กลับคืน

แล้วบอกต่อกันไปว่าเวลานั้นไซร้

ใกล้ขอให้ท่านสาธุชนจงร่วมมือ

กับองค์พระจี้กงช่วยเหลืองาน

พระศรีอาริย์กาลต่อไป

จงให้ท่านได้บรรลุปณิธานตามที่ตั้งไว้

สิ่งสำคัญอย่าให้ใจรวนเร

หวังว่าท่านคงเข้าใจย้ำอีกที

หนทางธรรมบำเพ็ญเหมือนกัน

แต่ในครั้งนี้มีโครงการจากเบื้องบน

จึงได้มารับชี้โดยตรง

ขอจงรักษาบุญญาวาระนี้ให้ดี



กราบลา องค์มหาเมตตา